Jak wiadomo aby host mógł prowadzić poprawną komunikację z innymi urządzeniami budującymi naszą sieć komputerową (inne komputery, serwery, drukarki), host ten musi mieć przypisany poprawny adres IP i maskę sieci a aby uzyskać połączenie z Internetem również adres bramy i serwera (bądź serwerów) DNS. Na samym początku gdy standardy sieciowe dopiero raczkowały konfigurację sieciową należało przeprowadzić ręcznie. Gdy sieć była mała sposób ręcznego przypisywania adresów spełniał swoją rolę ale wraz ze zwiększaniem się rozmiarów sieci proces ten stał się mało efektywny i często w wyniku pomyłek hosty były błędnie konfigurowane czego następstwem były kłopoty z działaniem samej sieci (duplikacja adresów IP, błędna maska itp.). Aby rozwiązać ten problem wymyślono i opracowano protokół BOOTP (ang. Bootstrap Protocol), którego zadaniem było przeprowadzenie procesu automatycznego przypisywania adresów dla nowo podłączanych urządzeń (tak naprawdę gdybyśmy trzymali się chronologii to przed protokołem BOOTP był jeszcze protokół RARP - Reverse Address Resolution Protocol, protokół ten szybko uznano za nieefektywny gdyż po prostu przyznawał adres IP bez adresu maski podsieci i adresu bramy domyślnej). Protokół BOOTP był pierwszym spełniającym oczekiwania, działającym rozwiązaniem problemu ręcznego przypisywania adresów lecz jak to w życiu bywa nie ustrzeżono się błędów w implementacji tego rozwiązania. Gdy błędy naprawiono światło dzienne ujrzało bardziej zaawansowane rozwiązanie czyli protokół DHCP (ang. Dynamic Host Configuration Protocol). Po pewnym czasie protokół BOOTP całkowicie został zastąpiony przez protokół DHCP. Tak więc protokół DHCP jest do dzisiaj panującą metodą automatycznego przypisywania urządzeniom końcowym informacji konfiguracyjnych podczas podłączania się do sieci.

Sysinternals Suite to darmowy pakiet aplikacji i narzędzi działających w większości z linii poleceń z małymi wyjątkami gdzie komunikacja z użytkownikiem jest realizowana za pomocą GUI. W zestawie Czytelniku znajdziesz programy przeznaczone m.in. do zarządzania procesami, usługami w systemie Windows, narzędzia dyskowe, narzędzia sieciowe czy do zarządzania domeną. Sysinternals Suite składa się aktualnie z ponad 60 narzędzi dedykowanych głównie administratorom. Narzędzia te rozszerzają bądź zastępują funkcjonalnością programy otrzymane z dobrodziejstwem inwentarza czyli standardowe aplikacje Windows. Programy zawarte w pakiecie bardzo często pozwalają na wykonanie bardziej zaawansowanej konfiguracji systemu czy wręcz wprowadzają całkiem nowe funkcje i możliwości. Autorem programów jest Mark Russinovich, obecnie programista pracujący dla Microsoftu. Pakiet Sysinternals Suite jest pakietem bezpłatnym.

W artykule postaram się omówić wszystkie narzędzia zawarte w tym pakiecie wraz z przykładami użycia i szczegółowym opisem każdego z programów.

Projekt Samba działa już od wielu lat a swoje początki sięga roku 1991 kiedy to Andrew Tridgell na potrzeby swojej lokalnej sieci napisał program serwera plików. Po kilku latach Tridgell rozwinął swój serwer nazywając go Sambą a efekty swojej pracy udostępnił w Internecie. Do niedawna główne zadanie Samby sprowadzało się do umożliwenia komputerom działającym pod kontrolą systemu Linux (lecz nie tylko) na łączenie się z sieciami opartmi na sytemie Windows. Serwer Samba dodatkowo umożliwiał wzajemną wymianę plików a także dostęp do drukarek. Wszak Samba pozwalała na uzyskanie połączenia z domeną opartą o Active Directory, lecz nie oferowała usługi samodzielnego kontrolera usługi katalogowej Active Directory. Wszystko zmieniło się od wydania czwartej odsłony Samby. Udostępnione oprogramowanie jest opensource'owym zamiennikiem oprogramowania zawartego w Windows Server (przynajmniej jeśli chodzi o świadczenie usług domenowych opartych o AD). Serwery oparte o Sambą nie tylko oferują wszystkie funkcjonalności Active Directory, lecz także pozwalają na łączność z już istniejącym i działającym schematem AD a dodatkowo pozwalają na odwrócenie roli czyli utworzenie domeny opartej o Sambę i późniejsze dołączenie kontrolerów, których pracą steruje system Windows. Działanie Samby w oparciu o usługę Active Directory możliwe jest dzięki zintegrowaniu z oprogramowaniem serwera katalogowego LDAP, serwera uwierzytelnienia Kerberos, usługi rozwiązywania adresów domenowych (DNS) oraz pakietu wywołań zdalnych procedur.

Funkcja JEŻELI zwraca daną wartość, jeśli podany argument (parametr) zostanie oszacowany jako PRAWDA, albo inną wartość, jeśli argument (parametr) zostanie oszacowany jako FAŁSZ. Dodatkowo funkcję JEŻELI należy stosować do przeprowadzania testów logicznych na wartościach i formułach. Taką definicję funkcji JEŻELI odnajdziemy w pomocy pakietu MS Office. Tłumacząc to trochę prościej zadaniem funkcji JEŻELI jest wykonanie odpowiedniego działania w zależności od tego czy dany warunek zostanie spełniony czy też nie.

OSPF (ang. Open Shortest Path First) to protokół routingu typu łącze – stan (ang.link-state). Początki powstania protokołu OSPF sięgają roku 1987, kiedy to grupa robocza organizacji IETF zajęła się jego tworzeniem i opracowywaniem. Dwa lata później czyli w 1989 roku opublikowano jego pierwszą specyfikację pod nazwą OSPFv1 (dokument RFC 1131). Po wprowadzeniu dodatkowych ulepszeń i poprawek w 1998 roku światło dzienne ujrzała specyfikacja OSPFv2, która obowiązuje do dzisiaj (dokument RFC 2323), natomiast w 1999 roku opisano protokół OSPFv3, którego zadaniem jest obsługa sieci opartych na protokole IPv6 (dokument RFC 2749).

W tym wpisie zajmiemy się funkcją: LICZ.JEŻELI oraz omówimy takie zagadnienia jak sortowanie, nazwy komórek oraz obszarów. Dodatkowo poćwiczymy użycie adresacji względnej i bezwzględnej i przypomnimy znane nam już funkcje jak również poznamy nowe. Wszystkie omawiane kwestie te nowe i te o których była już mowa (taka forma powtórzenia) standardowo będą opisywane na przykładzie konkretnego zadania czy też problemu do rozwiązania.