Projekt Samba działa już od wielu lat a swoje początki sięga roku 1991 kiedy to Andrew Tridgell na potrzeby swojej lokalnej sieci napisał program serwera plików. Po kilku latach Tridgell rozwinął swój serwer nazywając go Sambą a efekty swojej pracy udostępnił w Internecie. Do niedawna główne zadanie Samby sprowadzało się do umożliwenia komputerom działającym pod kontrolą systemu Linux (lecz nie tylko) na łączenie się z sieciami opartmi na sytemie Windows. Serwer Samba dodatkowo umożliwiał wzajemną wymianę plików a także dostęp do drukarek. Wszak Samba pozwalała na uzyskanie połączenia z domeną opartą o Active Directory, lecz nie oferowała usługi samodzielnego kontrolera usługi katalogowej Active Directory. Wszystko zmieniło się od wydania czwartej odsłony Samby. Udostępnione oprogramowanie jest opensource'owym zamiennikiem oprogramowania zawartego w Windows Server (przynajmniej jeśli chodzi o świadczenie usług domenowych opartych o AD). Serwery oparte o Sambą nie tylko oferują wszystkie funkcjonalności Active Directory, lecz także pozwalają na łączność z już istniejącym i działającym schematem AD a dodatkowo pozwalają na odwrócenie roli czyli utworzenie domeny opartej o Sambę i późniejsze dołączenie kontrolerów, których pracą steruje system Windows. Działanie Samby w oparciu o usługę Active Directory możliwe jest dzięki zintegrowaniu z oprogramowaniem serwera katalogowego LDAP, serwera uwierzytelnienia Kerberos, usługi rozwiązywania adresów domenowych (DNS) oraz pakietu wywołań zdalnych procedur.

Funkcja JEŻELI zwraca daną wartość, jeśli podany argument (parametr) zostanie oszacowany jako PRAWDA, albo inną wartość, jeśli argument (parametr) zostanie oszacowany jako FAŁSZ. Dodatkowo funkcję JEŻELI należy stosować do przeprowadzania testów logicznych na wartościach i formułach. Taką definicję funkcji JEŻELI odnajdziemy w pomocy pakietu MS Office. Tłumacząc to trochę prościej zadaniem funkcji JEŻELI jest wykonanie odpowiedniego działania w zależności od tego czy dany warunek zostanie spełniony czy też nie.

OSPF (ang. Open Shortest Path First) to protokół routingu typu łącze – stan (ang.link-state). Początki powstania protokołu OSPF sięgają roku 1987, kiedy to grupa robocza organizacji IETF zajęła się jego tworzeniem i opracowywaniem. Dwa lata później czyli w 1989 roku opublikowano jego pierwszą specyfikację pod nazwą OSPFv1 (dokument RFC 1131). Po wprowadzeniu dodatkowych ulepszeń i poprawek w 1998 roku światło dzienne ujrzała specyfikacja OSPFv2, która obowiązuje do dzisiaj (dokument RFC 2323), natomiast w 1999 roku opisano protokół OSPFv3, którego zadaniem jest obsługa sieci opartych na protokole IPv6 (dokument RFC 2749).

W tym wpisie zajmiemy się funkcją: LICZ.JEŻELI oraz omówimy takie zagadnienia jak sortowanie, nazwy komórek oraz obszarów. Dodatkowo poćwiczymy użycie adresacji względnej i bezwzględnej i przypomnimy znane nam już funkcje jak również poznamy nowe. Wszystkie omawiane kwestie te nowe i te o których była już mowa (taka forma powtórzenia) standardowo będą opisywane na przykładzie konkretnego zadania czy też problemu do rozwiązania.

Z artykułu WiFi bez tajemnic dowiedziałeś się czytelniku, że istnieją dwa główne typy sieci bezprzewodowych a mianowicie sieci stacjonarne i sieci typu ad hoc. Sieci stacjonarne to te w których karta sieciowa działa w trybie infrastruktury i do nawiązania połączenia niezbędne jest użycie access pointa, który pośredniczy w przekazywaniu pakietów pomiędzy podłączanymi do niego klientami a dodatkowo stanowi most pomiędzy tradycyjnymi sieciami kablowymi a technologią bezprzewodową. Sieci ad hoc to mianowicie sieci bezprzewodowe, których działanie opiera się na modelu peer-to-peer i odwrotnie jak to jest w przypadku sieci stacjonarnych do działania tego typu sieci, punkt dostępu jest zbędny.

Ważne miejsce w działalności człowieka zajmuje korespondencja. Ktoś kto pracuje w biurze, sekretariacie dużą część swojej pracy poświęca na tworzenie wszelkiego rodzaju pism – listy, etykiety, zawiadomienia itd. By po części zautomatyzować tę pracę w edytorze tekstu Microsoft Word zawarto funkcję, która pomaga nam w prowadzeniu często żmudnych czynności związanych właśnie z obsługą tworzenia wszelkiej maści pism. Funkcja ta to korespondencja seryjna.